“Over obstakels en verslepingen”

Begin 2001 begon bij Anne van de Pals de (zoals ze dit noemt) tweede dekenperiode.
Zoals Daphne die ‘op de run sloeg’ en in haar vlucht veranderde in wat haar wezensvreemd was, een laurier. Zo verstijfden, na de eerste beschadiging, Anne’s dekens en verwerden tot iets oncomfortabels. De veiligheid is betrekkelijk. Zij zoekt basaal naar wat zij aan- het leven- beleeft. Vaak gerelateerd aan lijfservaringen, maar er liggen ook jeugdervaringen vanuit een katholiek boerenmilieu aan ten grondslag. Thema’s in het werk zijn angsten, leven, dood en vergankelijkheid vaak op één en dezelfde huid.
Het materiaal van de werken is divers, het kan wol zijn maar ook papier of tabak.
Het nieuwe werk dat bij RAM wordt getoond gaat over obstakels en verslepingen.
Naast de hangende en zich in de ruimte strekkende wolbeelden, die zij als 'verlijvingen' benoemt, worden een aantal werken getoond die nog enigszins een relatie hebben met wol ; de witte watten verstijven gipserig tot groei constructies en laten kleine restverbindingen zien met de wolperiode.
Er zal bij de expositie vooral nadruk komen te liggen op haar papierwerken die zich in een proces van voortdurende versleping bevinden. De tekeningen worden na een eerste aanzet aangetast en getransformeerd, waarbij de verslepingen divers van aard kunnen zijn, 'cut-outs' uit een anatomie boek en 'getatoeërd' in spiralen op het papier. Vervolgens worden deze spiralen gedeeltelijk los geknipt, zodat zich woordklonters vormen, die soms weer als kluwens voor het vel komen te hangen. Ook worden de tekeningen verkrabd en geoogst door ze 'al hooiend' te verzamelen, waarbij ,voorzichtig, kleur wordt versleept ; zodat de onderliggende kleuren zich vermengen tot nieuwe kleurconstellaties. Recentelijk verknipt ze recensies die verklonteren. De meest radicale van de 3 heeft als titel "de afrekening "gekregen. Het vel als vel heeft het hoofd verlaten.