Belu Simion Faineru (Boekarest 1959, woont en werkt in Antwerpen en Haïfa.
Zoals verwacht kan(mag?moet?) worden van een sociaal geëngageerde kunstenaar draagt het werk van Belu Simion Faineru de onmiskenbare stempel van de hachelijke politieke conditie die in het middenoosten tot op vandaag in een wurggreep gegijzeld houdt: politiek is er eenvoudigweg een zaak van leven of dood en ieder facet van het dagelijkse leven is er tot op de vezel gepolitiseerd. Hetzelfde geldt voor de Israëlitische kunstscène,die de pure noodzaak van de kunst- “la promesse de bonheur” in de klassieke formulering van Stendhal- evengoed als een zaak van leven of dood ervaart. Gelukkig, echter weet Faineru zich behendig uit het doodlopende straatje van het eenduidige politieke commentaar weg te manoeuvreren - meer nog, juist dóór en in die politiek. Gewörfenheit opteert de kunstenaar voor een subtielere aanpak: poëtisch, verstild van een vaak verrassende eenvoud met een scherp oog voor de esthetische kwaliteiten van het dagelijkse leven. Faineru’s project van Sonsbeek 9 kadert helemaal in die vrede volle guerrilla des Alltagslebens:
door middel van een eenvoudige operatie - wat de situationisten “detournement” zouden genoemd hebben - wordt de troosteloze publieke ruimte van de ondergrondse parkeergarage in kronenburg tot een min of meer privaat interieur getransformeerd in de zitting van een driedelig bankstel zijn televisieschermen vastgeklonken.
Dieter Roelstrate Citaat Sonsbeek