|
| |
Krystyna Ziach |
|
 |
|
| Solo-expositie bij RAM:
|
|
|
|
|
|
Groeps-expositie of Beurs:
|
|
|
|
|
|
|
Boeken: |
|
|
|
|
|
|
Edities in de RAM Shop: |
|
|
|
|
|
|
| |
| http://www.krystynaziach.com
Krystyna Ziach werkt op het gebied van de autonome fotografie en de video-en fotoinstallatie. Zij werkt voornamelijk in series, uitgevoerd op groot formaat, met verschillende thema's en uitgangspunten. In haar werk staat de laatste jaren de menselijke kwetsbaarheid en de vergankelijkheid centraal.
WERK VAN KRYSTYNA ZIACH IN COLLECTIE RIJKSMUSEUM
In het najaar van 2012 zijn werken van Krystyna Ziach opgenomen in de
collectie van het Rijksmuseum Amsterdam in het kader van de uitbreiding
ervan met moderne kunst uit de XXe en XXIe eeuw.
Heropening van het gerenoveerde Rijksmuseum in het voorjaar van 2013.
Aansluitend op het karakter van de reeds bestaande collectie, wil het museum komen tot een verbreding met kunst uit de XXe en XXIe eeuw en op deze wijze een dialoog initiëren tussen de oude en de nieuwe kunst.
Na haar opleiding aan het Kunstlyceum van Krakau (1968-1973) studeerde Krystyna Ziach, in de periode 1973-1979, eveneens in Krakau, beeldhouwen aan de Academie van Beeldende Kunsten en tegelijkertijd kunstgeschiedenis, met als specialisatie moderne kunst, aan de Jagiellonien Universiteit bij prof. M. Porebski. De beeldhouwwerken van haar afstudeerproject werden, in het kader van de expositie “Het beste werk van afgestudeerden van de Academies van Beeldende Kunsten van Polen in 1979”, getoond in de Zacheta National Gallery of Art in Warschau.
Na afronding van beide studies vertrok Krystyna Ziach in 1979 naar Nederland, om in Enschede haar opleiding te vervolgen aan de Academie van Beeldende Kunsten (AKI), met de specialisaties fotografie, video en grafiek die zij voltooide in 1982. Vanaf 1983 woont zij in Amsterdam en is als beeldend kunstenaar werkzaam op het gebied van de autonome fotografie en de foto- en video-installatie.
De werken van Krystyna Ziach die zijn opgenomen in de collectie van het Rijksmuseum, zijn afkomstig uit twee series: Geometry I en Baroque uit de serie “Metamorphosis” 1983-1985) en Inner Eye I en Inner Eye II uit de serie “Inner Eye” (2004-2010).
De fotowerken uit de serie “Inner Eye” (2004-2010), hebben een conceptueel karakter en zijn geïnspireerd door het werk van de Surrealisten. De beelden benadrukken datgene wat verborgen is en niet wat de camera toont.
“/…/ Het zijn beelden van alle tijden, die, doordat ze een beroep doen op onze persoonlijke verbeelding, een onvermijdelijke wissselwerking creëren tussen het universele en het individuele. /.../ Beelden die zich schijnbaar aanbieden in een bemiddelende rol tussen geest en materie, natuur en cultuur, het bewuste en het onbewuste, tussen droom en werkelijkheid.” (Tekstfragmenten uit het boek “Infinity & Archê/ Krystyna Ziach” 2006, geschreven door Florent Bex, Ere-directeur van het Museum van Hedendaagse Kunst MuHKA te Antwerpen.)
Krystyna Ziach exposeerde vanaf 1984 in Europa, de VS en Japan.Met de serie “Metamorphosis” nam zij in 1986 deel aan “The Second International Portfolio of Artists’ Photography” in Gallery Litget in Budapest, Hongarije; in 1987 exposeerde zij deze zwart-wit serie in de ZPAF Gallery in Krakau en in Gallery Graphic Station in Tokyo, Japan. In 1988 had zij de solotentoonstelling “Japan” bij Arti et Amicitiae te Amsterdam en in 1989 volgde de tentoonstelling “Géographies Humaines” in het Musée de la Photographie te Charleroi, België. Verder toonde zij haar werk o.a. in het Camden Arts Centre (“Outer Space” 1992) en de Whitechapel Art Gallery (“Worlds in a Box” 1995), in Londen, in het Museum of Fine Arts in Houston Texas (“Tradition and the Unpredictable” 1994) en in het Fotomuseum te Sittard, Nederland (“A Chamber of Mirrors/ Ten Years of Photoworks by Krystyna Ziach” 1994).
In 1996 volgde de solotentoonstelling “Archê” in het Nederlands Fotomuseum te Rotterdam en in hetzelfde jaar nam zij deel aan “Container ’96, Art Across Oceans” in Kopenhagen, Culturele Hoofdstad van Europa in 1996. In 1998 toonde zij haar video-installatie “Blue Core” tijdens het 18e Nederlandse Film Festival in Utrecht. In 2000 volgde haar tentoonstelling “Aqua Obscura” in het Natuurhistorisch Museum Rotterdam en in hetzelfde jaar maakte haar werk deel uit van de tentoonstelling “Cos-Play” in Arti et Amicitiae te Amsterdam.
In de periode 2002-2007 nam zij deel aan de jaarlijkse “Grosse Kunstausstellung NRW” in het Museum Kunst Palast in Düsseldorf en in 2004 aan de tentoonstelling “Hypegallery” in het Palais de Tokyo in Parijs. In 2008 werd haar solotentoonstelling “Infinity & Inner Eye” opgenomen in “Photoquai, 1ère Biennale des Images du Monde” in Parijs en in 2009 nam ze deel aan de tentoonstelling “Water-Currents” in het Thessaloniki Museum of Photography in Thessaloniki, Griekenland. In 2010 toonde zij haar werk in het Centrum Beeldende Kunst Rotterdam, in 2011 in Arti et Amicitiae te Amsterdam en in 2012 bij de Stichting Beeldende Kunst Amsterdam.
Werken van Krystyna Ziach zijn opgenomen in de collecties van het Rijksmuseum Amsterdam, Museum Kunst Palast Düsseldorf, Museum van Hedendaagse Kunst MuHKA Antwerpen, Maison Européenne de la Photographie Parijs, Bibliothèque Nationale de France Parijs, Musée de la Photographie Charleroi, Museum Ludwig Keulen en Museum of Fine Arts Houston Texas en tevens in diverse privécollecties.
Haar werk is gepubliceerd in verscheidene persoonlijke catalogi o.a. : “Japan”, “Melancholie” en “A Garden of Illusion”; catalogi o.a.: “Outer Space” en “Worlds in a Box”, The South Bank Centre, Londen, “Container 96, Art Across Oceans”, Kopenhagen, Culturele Hoofdstad van Europa, “Grosse Kunstausstellung NRW”, Düsseldorf, “Photoquai, 1ère Biennale des Images du Monde”, Parijs; tijdschriften o.a: “Camera International”, Parijs, “Connaissance des Arts”, Parijs; kranten o.a.: “The Guardian” en “The Financial Times”, UK, “Westdeutsche Zeitung”, Duitsland, “De Volkskrant”, “Het Financieele Dagblad” en “Trouw”, Nederland; boeken o.a: “Fotografie als Visuele Communicatie”, Nederland, “L.F. Gruber-A Photographic Homage”, Duitsland, “Le Portrait Photographique depuis 1960”, Parijs.
In 2006 verscheen het boek “Infinity & Archê/Krystyna Ziach” met teksten van Florent Bex en Janneke Wesseling bij Thieme Art in Nederland.AQUA OBSCURA
In “AQUA OBSCURA” (2000-2001) heeft het stromend, zuiver en transparant water plaats gamaakt voor een stilstand water van een vijver, bezoedeld door drijvende zaden, wachtend op nieuw leven, en fotografische portretten uit het verleden.
Het lijkt wel een poel der vergetelheid, waarin de beeltenissen van geliefden gedoemd zijn om te verdwijnen. Het zijn de wateren van de dood, nog even, tijdelijk een oord van herinnering.
Krystyna Ziach biedt ons beelden die zich telkens weer onttrekken aan rationele verklaringen. Ze geven noch eenduidige, noch vaststaande antwoorden, maar vragen om steeds weer opnieuw geïnterpreteerd te worden.
Het zijn beelden van alle tijden, die, doordat ze beroep doen op onze persoonlijke verbeelding, een onvermijdelijke wissselwerking creëren tussen het universele en het individuele. Beelden die verwijzen naar het ondoorgrondelijke en onverklaarbare, naar verdrongen verlangens, naar de mens eeuwing op zoek naar de existentiële inhoud van het leven in zijn dagelijkse emotionele ervaring van de wereld.
Beelden die zich schijnbaar aanbieden in een bemiddelende rol tussen geest en materie, natuur en cultuur, het bewuste en het onbewuste, tussen droom en werkelijkheid.
Gelijktijdig herkenbaar en bevreemdend herinneren ze ons aan het efemeer kortstondige en aan de onvermijdelijke vergankelijkheid. Maar in de verstilde
kwetsbaarheid, in het melancholisch poëtische blijft onaantastbaar de verwondering werkzaam.
De Symbolische Beeldentaal van Krystyna Ziach
Florent Bex, ere-directeur van Museum van Hedendaagse Kunst MuHKA te Antwerpen, 2006 AQUA OBSCURA (2000-2001) Water, algen, kroos en diverse fotografische afbeedingen vormen een
centraal gegeven in alle werken.
Ziach fotografeert een wateroppervlak bedekt met een eindeloos stippenpatroon
van algen en kroos. Op groot formaat opgeblazen, krijgen ze een grillige,
bijna abstracte structuur.
In een aantal werken uit de serie Aqua Obscura zijn in dit met algen
en kroos bedekte wateroppervlak portretfoto's te zien. Doordat deze
portretten uit hun verband zijn gehaald en in een andere, vreemde omgeving
zijn geplaatst, verliezen zij hun karakter als drager van identiteit.
In een aantal andere werken uit de serie, worden portretfoto's en foto's
van fragmenten van een menselijk lichaam meegesleurd in draaikolken,
die een voortdurende beweging suggereren. Hierdoor wordt het documentaire
karakter van de vervaagde en omgekrulde foto's onduidelijk en ontstaat
er een verwarrend beeld, dat eerder anomiteit aanduidt. Tevens ligt
in deze foto's de nadruk op de kwetsbaarheid van het menselijk lichaam
en de menselijke gevoelens op zich. In deze werken wordt het naturalistische uitgangspunt
op losse schroeven gezet en krijgt het beeld een meer universeel karakter.
|
| |
|
| |
|
